W.Mednis

Z ogromnym żalem informujemy, że w dniu 8 października 2023r. odszedł od nas dr inż. Willi Mednis, długoletni  pracownik Instytutu Automatyki i Robotyki Politechniki Warszawskiej.

Żegnamy Willego, naszego współpracownika, wspaniałego i życzliwego człowieka, pasjonata techniki, cenionego nauczyciela akademickiego lubianego powszechnie przez studentów, a także naukowca związanego z naszą Alma Mater przez niemal 60 lat.  Autor i współautor wielu prac naukowych, skryptów i materiałów dydaktycznych. Odznaczony i wyróżniony wielokrotnie za liczne osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i aplikacyjne. Willi pozostanie na zawsze w naszej wdzięcznej pamięci.

O stracie niezwykle wrażliwego, uczynnego i zaangażowanego pracownika zawiadamiają

Dyrekcja i pracownicy
Instytutu Automatyki i Robotyki
Politechniki Warszawskiej

Ostatnie pożegnanie odbędzie się
17 października 2023 roku o godzinie 11:30
w Sali Pożegnań "B" na Cmentarzu Północnym w Warszawie.

Prosimy o nieprzynoszenie kwiatów, miłym gestem byłoby
wsparcie organizacji zajmującej się ochroną zwierząt.

Willi Mednis

Willi Mednis urodził się w 1934 r. na Łotwie. Wybuch wojny zmusił go do ucieczki, ukrywania się przez kilka dni w lesie i ostatecznie do opuszczenia swojego kraju. Okres wojenny i powojenny był ciągłą tułaczką. Mieszkał w trzech krajach o różnych ustrojach.  Jak sam mawiał, przez okres dłuższy niż trzy miesiące mieszkał w ponad 30-stu różnych miejscowościach. Pamiętał początek i koniec wojny oraz życie w tamtych warunkach. Bywało bardzo dobrze i bardzo źle. Pracując jako ślusarz w ZM Ursus w 1956 r. rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. Jego pierwszą pracą, jako magistra inżyniera, była asystentura w Instytucie Automatyki PAN.

Od 1964 r. pracował w Politechnice Warszawskiej. Stopień doktora uzyskał w 1971 r. Jest autorem lub współautorem wielu artykułów w polskich i zagranicznych branżowych czasopismach; podobny jest udział dr inż. W. Mednisa w opracowaniu skryptów, książek i patentów. Wielokrotnie uczestniczył w konferencjach polskich i zagranicznych. Brał udział w wielu pracach dla przemysłu oraz grantach KBN. Z zasady były to prace zespołowe, więc wbrew przyjętym zwyczajom, nie przypisywał sobie szczególnych zasług. Był bardzo skromnym i serdecznym człowiekiem. Otrzymał kilka odznaczeń i nagród.  W latach 1977-1981 był prodziekanem Wydziału Mechaniki Precyzyjnej. Wielokrotnie wyjeżdżał ze studentami na praktyki zagraniczne do ówczesnego NRD. Był bardzo lubiany przez pracowników i studentów.

Począwszy od czasów pracy w ZM Ursus, oraz przez cały okres pracy w instytucie IAiR, pracował przy urządzeniach hydraulicznych. Bardzo lubił swoją pracę i studentów. Prowadził zajęcia praktycznie do ostatnich lat swego życia.